Z pewnością znacie ten słowa Terencjusza, a jednak są tematy o których się nie mówi, mimo, że są ludzkie, wręcz bardzo ludzkie.
Do tych tematów możemy zaliczyć niektóre procesy fizjologiczne, no bo jak tak w towarzystwie ( nawet wirtualnym) używać np słów kupa, albo jak mówić o siusianiu kiedy słowo mikcja to dla wielu osób nieznane pojęcie, a siusianie ojj nie wypada, przecież to takie infantylne.
Krępujące jest także mówienie o szczegółach porodu ( pomijając kwestie intymności), połogu i problemami jakie napotyka nasze ciało. Dzieje się to nawet wśród kobiet na grupach poświęconych tematowi macierzyństwa.
Nie trudno to zauważyć, posty na ten temat zazwyczaj są anonimowe.
Skoro o tym co robi każdy z nas ciężko jest swobodnie rozmawiać, to jak rozmawiać o tym, że mamy problem z nietrzymaniem moczu?!
Dzisiaj kilka słów na ten temat, bo temat jest obszerny i do jego zagłębienia potrzebna jest specjalistyczna wiedza.
Chcialabym jednak poruszyć kwestię nietrzymania moczu, bo kiedy po raz kolejny widzę posty kobiet z pytaniem i odpowiedzi typu " po porodzie, w pewnym wieku... to normalne", lub w trakcie rozmowy okazuje się, że problem występuje od lat, jednak wstyd blokował dalsze działania, to nie mogę przechodzić obojętnie.
Nie róbmy sobie krzywdy sprowadzając nietrzymanie moczu do poziomu normalności, lub robiąc z niego tabu, i nie krzywdźmy innych mówiąc im, że to normalne.
Nietrzymanie moczu
występuje u około 25% kobiet w wieku 14-21 lat
u 44-57% kobiet w wieku 40-60 lat
u 75% kobiet w wieku ponad 75 lat
Przyczyny nietrzymania moczu
- dysfuncja mięśni dna miednicy
- obniżenie, wypadanie przedniej ściany pochwy
- problemy neurologiczne
- niewydolność aparatu więzadłowego
Ważne
Nie ma sytuacji, w której mimowolne oddanie moczu ( także tej jednej kropli) jest normalne. Jeśli w porę uświadomisz sobie, że występuje u Ciebie taki problem jest ogromna szansa, że pozbędziesz się go za pomocą ćwiczeń. Blisko 2/3 kobiet z tym problemem nigdy nie konsultowało się z lekarzem, a pozostałe zwlekały z konsultacja średnio 3 lata.
występuje wtedy, gdy do wycieku dochodzi kiedy pęcherz jest poddawany nagłemu dodatkowemu ciśnieniu - podczas kaszlu, kichania, skakania, biegania itp
Wyróżniamy 3 stopnie
I -pod wpływem dużego wysiłku np kichanie, kaszel
II – pod wpływem lekkich czynności fizycznych np zmiana pozycji, wchodzenie po schodach
III – bezwiednie w pozycji leżącej lub stojącej
wyciek moczu poprzedzony jest uczuciem parcia . Jest to nagła, niemożliwa do opanowania potrzeba oddania moczu. Występuje w postaci częstego oddawania moczu, częstego uczucia parcia, które nie zawsze jest potrzebą oddania moczu, a także nokturią, czyli potrzebą wstawaniem do toalety w nocy.
Może wystąpić także postać mieszana kiedy objawy są zarówno wysiłkowego jak i naglądego nietrzymania moczu.
Jeśli kiedykolwiek zdarzyło Ci się zgubić chociaż kroplę moczu, nie uznawaj tego za normalne. Ta jedna kropla podczas kichania, śmiania się lub jakiejkolwiek innej czynności jest objawem nietrzymania moczu. Skontaktuj się z lekarzem rodzinnym, ginekologiem lub fizjoterapeutą uroginekologicznym.
Odpowiednia diagnoza to podstawa daleszego leczenia
Problem nietrzymania moczy nie dotyczy tylko kobiet starszych oraz tych po porodzie.
Nie dotyczy to także tylko kobiet.
Leczenie zależne jest od rodzaju oraz stopnia naszego problemu. Lekarz na podstawie badania zdecyduje jaki rodzaj leczenia będzie odpowiedni.
Dostępne są zarówno zabiegi inwazyjne ( operacja), farmakoterapia, leczenie zachowawcze
( ćwiczenia mięśni dna miednicy), zabiegi mało inwazyjne ( np laser), biofeedback jak np urządzenie Pelvifly
Pamietaj, że ważna jest profilaktyka. To że dzisiaj nic nam nie dolega nie jest gwarancją, że będzie tak samo za kilka lat.
Do profilaktyki można zaliczyć chociażby poprawne nawyki toaletowe, jak i dbanie o poprawne funkcjonowanie mięśni dna miednicy.
Od trzech miesięcy dbam o swoje mięśnia dna miednicy przy pomocy urządzenia z biofeedbackiem Pelvifly, i wiem, że wielu kobietom pomogło one przy problemie nietrzymania moczu, jednak podstawą do dalszego działania jest odpowiednia diagnoza.
Duży problem... sporo kobiet się z tym zmaga.
OdpowiedzUsuńniestety to prawda, a co gorsze to wciąż wiele kobiet uważa, że to nie jest problem, który warto rozwiązać. Tego najbardziej nie rozumiem.
Usuń